Hoornvlies aantasting

Diabetische retinopathie

Diabetes mellitus is momenteel de belangrijkste oorzaak van blindheid bij volwassenen in de werkende leeftijd wereldwijd. Diabetische retinopathie is een belangrijke en de ernstigste oculaire complicatie van diabetes mellitus. Een oogaandoening door diabetes wordt meestal beschouwd als een retinale microvasculaire aandoening en wordt daarom over het algemeen diabetische retinopathie genoemd. Niet-proliferatieve (niet snelle vermenigvuldiging) diabetische retinopathie wordt geassocieerd met retinale ischemie, pericyteverlies, capillaire sluiting, retinale bloedingen, microaneurysma's en maculair oedeem.

Snelle aantasting

Proliferatieve (snelle vermenigvuldiging) diabetische retinopathie wordt geassocieerd met intravitreale bloedingen, optische schijf of perifere neovascularisatie, preretinale fibrovasculaire membranen en vitreoretinale tractie met netvliesloslating. Gezien de grote invloed op het gezichtsvermogen, blijft retinale ziekte bij diabetes de primaire zorg van artsen. Tegelijkertijd lijden andere delen van het oog (bijv. Iris, lens, oogzenuw) ook aan diabetische complicaties, hoewel ze bij minder dan 30% van de diabetespatiënten worden aangetroffen. Hoornvliesproblemen lijken vaker voor te komen bij 70% van de onderzochte mensen met diabetes.

Diabetische cornea neuropathie

Corneale (betreft het hoornvlies) diabetische veranderingen omvatten verhoogde cornea-dikte, epitheliale defecten, epitheliale fragiliteit en terugkerende erosies, zweren, oedeem, oppervlakkige punctate keratitis, vertraagde en onvolledige wondreparatie, endotheelveranderingen en neuropathie geïllustreerd door verminderde gevoeligheid van de cornea. Diabetische cornea neuropathie, cornea auto fluorescentie [mogelijk te wijten aan de accumulatie van geavanceerde glycatie eindproducten (AGE's)], en epitheliale fragiliteit worden allemaal versterkt bij patiënten met diabetische retinopathie.

Droge ogen syndroom

Mensen met diabetes hebben vaak een lage traanafscheiding en het droge-ogen-syndroom. Net als bij diabetische netvlies, worden diabetische hoornvliezen ook beïnvloed door dyslipidemie met een verhoogd gehalte aan sfingosinen en ceramiden. Een verminderde gevoeligheid van het hoornvlies bij diabetespatiënten werd al in de jaren '70 erkend. Sindsdien werden de eerste bevindingen vele malen bevestigd. Het is nu goed bekend dat afname van de cornea-gevoeligheid zeer vaak voorkomt bij mensen met diabetes. De mate ervan correleert met de ernst van de ziekte.

Samenhang

Dit symptoom houdt verband met afwijkingen van de structuur en functie van de hoornvlieszenuw bij diabetes. Gedetailleerd onderzoek, inclusief het gebruik van in vivo confocale microscopie, heeft afwijkingen in de dichtheid van zenuwvezels, lengte en takdichtheid aan het licht gebracht, evenals verhoogde tortuositeit en dikte van de zenuwen in hoornvliezen van de mens. Bij zowel diabetespatiënten als diermodellen treedt de ernstigste vermindering van zenuwvezels en vertakkingsdichtheid op in de sub-basale zenuwplexus dichtbij het hoornvliesepitheel, wat mogelijk de samenhang tussen diabetische keratopathie en hoornvliesneuropathie verklaart.

Basaal membraan

Ondanks de klinische relevantie is er nog steeds geen volledig beeld van de moleculaire mechanismen van diabetische corneaziekte. Vanwege zijn duidelijke betrokkenheid is het corneale epitheel de belangrijkste focus van dergelijke studies geweest. Het is al lang bekend dat veranderingen in het hoornvlies abnormale interacties van hoornvliesepitheel met veranderde epitheel basaalmembraan betroffen. Deze afwijkingen omvatten verhoogde basaal membraan-fragiliteit, verminderd aantal hemidesmosomen, veranderde epitheliale adhesie en vertraagde basaal membraan-assemblage na verwonding. Diabetische cornea's hebben significante epitheliale stamcelafwijkingen die zich manifesteren door verminderde expressie van een aantal vermeende stamcelmarkers.