Voetproblemen

Perifeer

Zowel type 1 als type 2 diabetes veroorzaken schade aan bloedvaten en perifere zenuwen. Deze schade die kan leiden tot problemen in de benen en voeten. Twee hoofdaandoeningen, perifere slagader-aandoening en perifere neuropathie zijn verantwoordelijk voor het verhoogde risico op voetproblemen bij mensen met diabetes.

Slagader-aandoening

Perifere slagader-aandoening, soms aangeduid als perifere vaatziekte, betekent dat er vernauwing of occlusie is door atherosclerotische plaques van slagaders buiten het hart en de hersenen. Dit wordt soms aangeduid als "verharding" van de slagaders. Diabetes is een bekende risicofactor voor het ontwikkelen van perifere vaatziekte. Naast pijn in de kuiten tijdens inspanning (medisch bekend als intermitterende claudicatie), hebben de tekenen en symptomen van perifere vaatziekte betrekking op een verminderde zuurstoftoevoer naar de onderbenen en voeten. In ernstige gevallen kan het gebrek aan zuurstofafgifte aan weefsels resulteren in zweren en zelfs gangreen (weefselsterfte).

Neuropathie

Perifere neuropathie verwijst naar schade aan de perifere zenuwen direct als gevolg van diabetes. Symptomen van perifere neuropathie zijn een verminderd gevoel in de zenuwen van de benen en voeten, waardoor het moeilijk is om verwondingen waar te nemen vanwege een gebrek aan gevoel. Perifere neuropathie veroorzaakt ook een tinteling, pijn of verbranding in de betrokken gebieden. Het kan ook ervoor zorgen dat de spieren van de voeten niet goed werken, wat kan leiden tot een verkeerde uitlijning van de voet, wat druk kan uitoefenen op bepaalde delen van de voet.

Gevolg

In het meest ernstige geval, zoals hierboven vermeld, kunnen zweren ontstaan door een combinatie van verminderd gevoel en verminderde bloedtoevoer naar de voeten. Als de weefsels onvoldoende zuurstof blijven ontvangen, treedt weefseldood (gangreen) op. Gangreen is een ernstige en mogelijk levensbedreigende aandoening. Andere potentieel ernstige problemen die zich kunnen ontwikkelen, zijn cellulitis (infectie van de weefsels onder de huid) en osteomyelitis (infectie van het bot); sepsis (de infectie verspreidt zich naar de bloedbaan) is ook mogelijk. Mensen met diabetes lopen een verhoogd risico op mildere problemen met de voeten die niet specifiek zijn voor diabetes, maar kunnen vaker voorkomen vanwege problemen met de zenuwen en de bloedsomloop.

Mildere gevolgen:

• Eelt en likdoorns, die kunnen ontstaan als gevolg van een abnormale uitlijning van de voeten of een abnormale manier van lopen
• Schimmelinfecties van de nagels, die kunnen verschijnen als verdikte, verkleurde en soms broze nagels
• Tinea pedis of voetschimmel, een schimmelinfectie van de huid van de voeten
• Hammertoes of gebogen tenen vanwege spierzwakte.
• Eeltknobbels, of het kantelen van de grote teen naar de tweede teen. Het gebied van de bunion kan rood en geïrriteerd worden, wat leidt tot eeltvorming.
• Ingegroeide teennagels
• Kraken van de huid van de voeten, vooral de hielen, als gevolg van een droge huid.