Het coronavirus is het meest besproken onderwerp in de afgelopen weken. In deze blog neem ik je een dagje mee met mijn dienst op de spoedeisende hulp en laat ik zien wat voor invloed het coronavirus heeft op een patiënt met diabetes.
Het is half 8 ’s ochtends, mijn dienst als arts begint. Vandaag sta ik op de cohortafdeling van de spoedeisende hulp, waar wij dag en nacht coronapatiënten zien. Voordat ik de cohortafdeling op loop trek ik de beschermende materialen aan. Een mondkapje, bril, haarnetje, handschoenen en schort. Alles gaat over mijn witte jas heen. Verscholen en onherkenbaar is het voor mij relatief veilig om dicht naast het bed te staan en de patiënt goed te kunnen helpen. Toch is er gevoelsmatig een grotere afstand dan normaal. De patiënt ziet alleen mijn ogen en het mondkapje verbergt mijn empathische en zorgzame blik.
Werken in een eenzame en onwerkelijke wereld
Elke dag zie ik wat het virus met mensen doet. Veel mensen zijn doodsbang en ontzettend kwetsbaar. Sommige patiënten zitten rustig in bed, anderen happen naar lucht, wat nog eens bemoeilijkt wordt met een mondkapje op hun neus. De patiënt is helemaal alleen, omdat familie niet mee mag naar de cohortafdeling vanwege het besmettingsrisico. Welkom in deze eenzame en onwerkelijke wereld.
Met Corona op de Spoedeisende Hulp
Als er een patiënt met de ambulance binnengebracht wordt luister ik eerst naar de overdracht van de ambulanceverpleegkundige voordat ik mij helemaal op de patiënt kan richten. Zij geven vaak een duidelijke samenvatting van wat er precies aan de hand is. Ik luister aandachtig en schrijf belangrijke informatie op mijn briefje zodat ik deze niet vergeet. Als de ambulanceverpleegkundige weg is, ontferm ik mij samen met twee verpleegkundigen over de patiënt. Ik kijk de patiënt eerst van top tot teen na, geef zo nodig zuurstof en vraag daarna de symptomen uit. De verpleegkundige sluit de patiënt ondertussen aan op de monitor, maakt een hartfilmpje, doet de coronatest en neemt bloed af. Hierna wordt er nog een röntgenfoto gemaakt van de longen. Als een geoliede machine verkrijgen wij onze informatie en brengen we gezamenlijk de patiënt in kaart. Op deze manier kunnen wij de patiënt het beste helpen.
Klachten bij Corona
De meeste mensen met het coronavirus hebben geen klachten of ontwikkelen een milde longontsteking. Een kleiner aantal heeft last van forse kortademigheid of heeft extra zuurstof nodig via een speciaal mondkapje, waarvoor een ziekenhuisopname nodig is. Nog minder mensen moeten beademd worden op de intensive care of overlijden door het virus. Het is een virus dat zich anders gedraagt dan een normaal griepvirus. Iemand die er namelijk nog niet heel ziek uit ziet, kan kort daarna acuut verslechteren.
Diabetes en Corona
Bij bepaalde risicofactoren is er meer kans dat het ziektebeeld ernstiger verloopt. Onder deze risicofactoren vallen onder andere: hoge leeftijd, overgewicht, ernstige ziekten van de longen, nieren of hart en bloedvaten, maar ook diabetes mellitus. Diabetes maakt iemand niet per se vatbaarder voor het coronavirus. Of je nu diabetes hebt of niet, je hebt evenveel kans om ziek te worden. Echter, áls je ziek wordt van het coronavirus en je hebt diabetes, dan heb je wel meer kans om zieker te worden in vergelijking met een persoon die geen diabetes heeft. Een infectie zorgt namelijk vaak voor schommelingen van de bloedglucosewaarden. Uitdroging door weinig drinken of diarree helpt hierbij niet mee. Het lichaam heeft hierdoor meer moeite om de infectie te overwinnen. Slechte regulatie van de diabetes of combinatie met andere risicofactoren maken het herstel van het coronavirus gecompliceerder.
Diabetes is op zichzelf niet een reden om een patiënt op te nemen in het ziekenhuis. Ondanks dat het risico op een ernstiger beloop bij patiënten met diabetes hoger ligt dan bij een persoon zonder diabetes, betekent dit niet dat iedere diabetespatiënt met het virus in het ziekenhuis belandt. Ook bij deze mensen kan het virus milde klachten geven, voornamelijk als de diabetes goed gereguleerd is en de patiënt verder gezond is. Net zoals bij de griep kan men vaak zelf uitzieken met een beschuitje en een kopje thee in eigen bed, zonder enige behandeling of ziekenhuisopname.
Het is de kunst om je bloedglucosewaarden op peil te houden!
Het is dus vooral de kunst om goed op de bloedglucosewaarden te letten. Als iemand toch ernstig ziek is waarbij zuurstof nodig is of er sprake is van uitdroging, dan wordt de patiënt opgenomen. De patiënt komt op een speciale corona-afdeling te liggen, waar we goed voor de mensen zorgen. Het is alleen geen pretje. Patiënten zijn soms ernstig ziek en benauwd, worden geholpen door ingepakte artsen of verpleegkundigen en mogen geen bezoek van naasten ontvangen.
Aan het einde van mijn werkdag fiets ik terug naar mijn huis. Nadenkend over de patiënten die ik die dag heb gezien bel ik ondertussen met mijn moeder. Zij heeft diabetes type 1, net als mijn broertje. Zij wonen in dezelfde stad als ik, maar ik ben al een aantal weken niet op bezoek geweest vanwege het virus. Ik mis ze. Ik mis de gezellige gesprekken en ik mis de stevige knuffels.
Het feit dat zij diabetes hebben is niet de enige reden dat ik niet bij hun op bezoek ga. Tijdens mijn werk ben ik meer blootgesteld aan het virus. Daardoor is er een grotere kans dat ik het virus doorgeef aan anderen. Ik zou het mezelf nooit vergeven als mijn ouders of broertje door mij ziek worden van het coronavirus. Zeker niet nu ik met eigen ogen zie wat het virus met mensen kan doen. Ik hoop dat deze eenzame en onwerkelijke tijd snel voorbij is en dat ik mijn ouders gauw weer eens op kan zoeken.
Heb jij symptomen?
Mocht je symptomen hebben of ben je ongerust, meld je dan bij je huisarts of diabetesverpleegkundige. Zij zijn telefonisch te bereiken voor jouw vragen en kunnen een goede inschatting maken of je beoordeeld moet worden op de spoedeisende hulp.
